Echoes-Port. Copyright John Howe 2005 El Castillo de Tyntagyl: apríl 2008

þriðjudagur, apríl 29, 2008

"Vandraren"





Swa cwæð snottor on mode,
So spake the wise man in his mind,
gesæt him sundor æt rune.
where he sat apart in counsel.
Til biþ se þe his treowe gehealdeþ,
Good is he who keeps his faith,
ne sceal næfre his torn to rycene
And a warrior must never speak
beorn of his breostum acyþan,
his grief of his breast too quickly,
nemþe he ær þa bote cunne,
unless he already knows the remedy -
eorl mid elne gefremman.
a hero must act with courage.
Wel bið þam þe him are seceð,
It is better for the one that seeks mercy,
frofre to Fæder on heofonum,
consolation from the father in the heavens,
þær us eal seo fæstnung stondeð.
where, for us, all permanence rests.






Fragmento de "The wanderer", poema anglosajón del Siglo X D.C.




Sir Gawain


sunnudagur, apríl 20, 2008

Qué más esperar?

Buscando a la mujer perfecta... o cuando menos la que es para uno... pero el panorama es desolador.
Es increíble, juré y comí mocos que esta era la indicada, una mujer madura, con los pies en la tierra, centrada... no... resultó ser una verdadera zorrita. Una mujer con el autoestima en el piso, con un amor propio nulo, una mujer que no puede estar sola, que siempre necesita saber que hay algún tipo detrás de ella bien sea para invitarla a salir o para comérsela. Resultó ser una niña que no tiene la más mínima idea de lo que quiere, que sigue rebotando de un lado a otro -o de un hombre a otro- desde los 15 años. Una persona que le tiene miedo a algo estable. Una persona que no vale la pena.
Esto me puso a pensar mucho... me doy cuenta que desgraciadamente ella no es la única... que tristeza. Parecería que ahora todas las mujeres son así, pero ojo, digo "parecería" porque no estoy generalizando, tampoco quiero que las mujeres que sé que me leen, que conozco y que se que son mujeres muy especiales, crean que estoy diciendo que "tooodas las viejas son unas %$$#%$" no, ni más faltaba, porque sé perfectamente que no todas son así, pero quiero hacer una pequeña reflexión acerca de todo esto.
La verdad no entiendo... siempre he tenido a las mujeres en un pedestal muy alto. No entiendo por qué ahora es la manía de muchas mujeres de hacer un montón de perradas y vainas tan bajas... no sé que pretenden demostrar. No sé si tiene que ver con ese cuento de la "liberación femenina" o si de verdad es que las mujeres tienen serios problemas para estar solas.
Una de dos entonces, o malinterpretaron eso de la "liberación" al criticar las actitudes de los hombres, diciendo que "son unos perros hps que juegan con ellas" y producto de eso, terminaron portándose y "rebajándose" a ese nivel haciendo exactamente lo mismo, es decir, portándose como unas hp's e importándoles un culo que piensen de ellas. O lo segundo, que simplemente las mujeres, no todas, no pueden estar solas, y necesitan de un tipo que esté ahí, sea para darles un poco de cariño hipócrita o simplemente para comérselas y así ellas puedan sentirse "amadas", cosa que de verdad, entre las dos que estoy viendo, me parece la más patética de todas... esa falta de amor propio que las hace meterse con cualquier tipo y fingir taparlo diciendo que son "liberadas" y que pueden hacer lo que se les da la gana...
En últimas, ninguna de las dos, a mi modo de ver, es aceptable. La primera porque están cayendo en el mismo argumento que las hace decir que son independientes y libres y que pueden hacer lo que les da la gana como los hombres... pues una cosa es decir eso y hacerlo, pero manteniendose como mujeres respetables y no cayendo en lo que tanto critican y al mismo tiempo convirtiéndose en unas verdaderas putas de quinta (porque las putas decentes son las que tienen que vivir de eso, porque no tienen alternativa) y la segunda porque esa falta de amor propio lo único que les va a traer son desgracias, van a vivir de manera infeliz, a punta de mendigar muestras de cariño de nosotros los hombres y con el mismo resultado: ganándose fama de putas.
Yo no quiero cambiar mi manera de pensar respecto de las mujeres, me gusta portarme bien con ellas, me gustan las relaciones serias... pero si las cosas han cambiado hasta ese punto, yo también lo puedo hacer y, aunque no quiera, puedo tratarlas como lo que se han convertido muchas, no todas: en comida rápida y barata.
Sir Gawain

fimmtudagur, apríl 17, 2008

Puñalada trapera





Para ti, con todo mi amor:


It echoes in my brain
I didn't mean it
pulses through my veins
I didn't mean it
I'm the one to blame
I didn't mean it
did too much cocaine
I didn't mean it.


Slackerbitch, faghag, whore
looks real cute, her lips are sore
slackerbitch, faghag, whore
always comes back for more

Your memory will fade
I didn't mean it
you've always had it made
I didn't mean it
I know you feel betrayed
I didn't mean it
I just wanted to get laid
I didn't mean it


Slackerbitch, faghag, whore
looks real cute, her lips are sore
slackerbitch, faghag, whore
always knocking on my door


You come across impure
I didn't mean it
you're goddamn immature
I didn't mean it
you act so insecure
I didn't mean it
you hate me now I'm sure
I didn't mean it


Slackerbitch, faghag, whore
looks real cute, her lips are sore
slackerbitch, faghag, whore
dripping sex from every pores
lackerbitch, faghag, whore
looks real cute, her lips are sore
slackerbitch, faghag, whore
such a motherfucking bore.


Placebo - Slackerbitch


Sir Gawain

föstudagur, apríl 04, 2008

Post 100, el que persevera...



Que inmensa alegría me produce el poder realizar el post número 100 de este mundo con algo tan espectacular -para mi- como lo que les quiero comentar... y que conste! la verdad no tiene nada que ver con la cantidad de posts escritos.

Comencé con el título de "el que persevera...", supongo que los estimados lectores sabrán que sigue en el conocido refrán, pero esta vez les vengo con la noticia de que no fue así, porque no perseveré, no hice nada, no me importó... y fueron casi 5 años asi.

Pero como yo no me hundo sin tener el brazo levantado, y de paso el dedo cordial también levantado, me mantuve así hasta el día de hoy, donde sin importarme nada, sin perseverar, sin saber que vendría, me lancé al agua, y la logré.... hpts la logré!!!!

Ya puede irse a vivir a Sri Lanka si quiere, yo me quedaré con ese recuerdo, con esa satisfacción, con ese objetivo alcanzado sin ni siquiera haber luchado de verdad por él. Ya me importa un carajo todo, que se acabe el mundo!!!

A los que siguen leyendo, muchas gracias; a quienes estuvieron presentes en ese momento, mil gracias; a esa persona, un millón de gracias; porque con ese importaculismo recíproco ya quedo feliz. No perseveré, pero lo alcancé.

Sir Gawain

Nocturna